Pojęcie Ekonomia pracy zostało wprowadzone dla dopełnienia obszaru indywidualistycznej rywalizacji gospodarczej obszarem wspólnotowej współpracy gospodarczej. Dla dopełnienia gospodarowania w logice rywalizacji, gospodarowaniem w logice daru.
Ta zasada dopełniania mechanizmów wymiany mechanizmami solidarności została przyjęta do opisu wyzwań i praktyki Infrastruktury solidarności, będącej przestrzenią pomocniczego wsparcia dla rozwoju gospodarczego. Różnica pomiędzy niniejszym podejściem a podejściem stosowanym np przez rzeczników zmian w ekonomii określanych jako „ekonomia solidarności” czy „ekonomia społeczna” polega na wadze jaką przydajemy obu tym obszarom. W niniejszym podejściu jako podstawową zasadę osiągania dobra w ekonomii przyjęto perspektywę pracy solidarnej (paradygmat rozwoju gospodarczego praca solidarna). To ona powoduje, że perspektywa pracy jest prymarna w stosunku do perspektywy własności.
To wyraziste podejście wynika z uznania defektu dotychczasowej ekonomii wolnego rynku (własności), jakim jest powszechna dziś praktyka wykorzystywania własności przeciwko wolności człowieka, mistyfikowana mechanizmami poprawności politycznej
INFRASTRUKTURA SOLIDARNOŚCI 