ZMIANA

Nieograniczone możliwości cyfrowej diagnostyki, darmowe korzystanie z cyfrowych bibliotek pamięci i mobilność interaktywnej komunikacji, prowadzą do całkowitej przebudowy sfery usług publicznych.
Personalizacja potrzeb i propozycji ich zaspakajania, znaczenie samodzielności, samorządności i solidarności, tworzy otwartą strukturę działania dla instytucji wspomagających człowieka. Tworzy publiczną infrastrukturę respektującą zarówno  efektywność wycen wymiany jaki i rozstrzygnięcia demokratycznego wartościowania.

Trwający od lat proces integracji ekonomii i polityki, zobowiązuje nas dzisiaj do rezygnacji z wielowiekowej rutyny dzielenia refleksji o życiu społecznym pomiędzy ekonomię – kulturę – politykę i wykorzystywania do refleksji chronologiczno – wertykalnych systematyk.
Współczesna dynamika działania w czasie szczęśliwych momentów (Kairos) i różnorodność uczestnictwa w wielu przestrzeniach (horyzontalność), zobowiązuje do zastosowania systematyk koncentrycznych.

Na niniejszym portalu proponowane są trzy równoległe osie koncentracji.

Rodzinno – domowa, jako fundamentalna dla pracodzielności (solidarność).

Narodowo – państwowa, jako fundamentalna dla tożsamości człowieka (samodzielność).

Terytorialno – powiatowa, jako fundamentalna dla rekreacji wartości (samorządność).

W tych trzech perspektywach stawiane będą wyzwania o integrację ekonomicznych i politycznych instytucji kultury życia publicznego służących kulturze

Wyzwania zmian

Pilna potrzeba wzmocnienia solidarności dla korzystania z wolności przez współczesnego człowieka, wynika z degenerowania się wpływów tak ekonomii i jak i polityki na kluczowe wartości naszej cywilizacji. Człowieka redukowany do produktywności i konsumeryzmu przestaje podmiotowo uczestniczyć w kulturze. Kultura zatem przestaje pełnić funkcje integracyjne, jej „nadmiarowe” zasoby wystawiane są przez korupcję polityczną do realizowania interesów ekonomicznych.

 

Konieczność podjęcia zmian (rys. 1), najmocniej brzmi w zaleceniach przewodników Kościoła Katolickiego. Od pięćdziesięciu lat (Raport Klubu Rzymskiego) mówiąc o skutkach globalizacji, wskazują na konieczności rewizji zasad gospodarowania. Dobitnie przedstawił to Papież św. Jan Paweł II pisząc na otwarcie Trzeciego Tysiąclecia: ekonomia która nie respektuje dobra jako celu roztropnego rozporządzania zasobami, nie zasługuje na swoją nazwę.

Systematyzowanie pojęć 

Potrzeba integracji ekonomii z polityką jako dziedziną aktywności społecznej człowieka dojrzałego, została dostrzeżona w środowiskach akademickich. Tak odbieram niestety chybione próby tworzenia nowych pojęć – doktryn: Święte prawo własności, Kapitał społeczny czy Etyczny biznesmen. Wspólnym błędem tych działań jest pochopne przekonanie o skuteczności administrowania inkubowaniem ludzkiej aktywności. Ta wypracowana w okresie oświecenia aprioryczna postawa państwa wobec człowieka, owocowała w dziejach Europy mniej lub bardziej zbrodniczymi instytucjami. Obecnie, wobec zmian komunikacji wertykalnej na horyzontalną, traci już całkowicie sens. Demokracja po Gutenbergu nie tylko musi się rządzić innymi prawami, ale musi respektować jako swoją główną powinność, ochronę wolności człowieka opartej na osobowej godności. Dalsze eksperymentowanie doktrynerów z naturą, jest drogą do samounicestwienia naszej cywilizacji.

Proponowana na niniejszym portalu perspektywa systematyzowania pojęć, potrzeba spójnego języka zmian społecznych, wychodzi od uznania postawy pracodzielności jako osi integracji ekonomii z polityką poprzez kulturę (rys. 2). Tak współcześnie odczytuję rekomendację Lubelskiej szkoły  personalizmu, z której wywodzi się autor samego pojęcia „pracodzielności” ks. prof. Czesław Bartnik i globalny promotor jej rozpoznań św. Jan Paweł II.

Z zakorzenionego w godności człowieka pojęcia pracodzielności, rozumianej za jej autorem jako piąta cnota kardynalna cywilizacji łacińskiej, wyprowadzona jest systematyka pracy wymiennej i pracy solidarnej. Jako dwóch dobrych dróg od wysiłku do dobra człowieka (dobrostanu, dobrobytu).

Infrastruktura solidarności

Całościowe podejście urządzeń życia społecznego zobowiązuje do używania jednego pojęcia „Infrastruktura solidarności”, dla łącznego określenia instytucji służących i rywalizacyjnemu i solidarnemu zaspakajaniu publicznie uznanych potrzeb.

Każda z trzech perspektyw integracji, skupia tradycyjnie wypracowane dziedzin aktywności – kompetencji wokół ośrodka aktywności. Dla kluczowej w relacjach międzyludzkich perspektywy Mobilnego domu, osią kompetencji jest system Domowej Edukacji Pracy Solidarnej, jako współczesnej paidei. Terminem „mobilny” podkreślam praktykę ciągłości, więzi jako zasady głównej obecności rodziny we wspólnocie. Dla perspektywy Narodu  tą osią integracji jest życie konkretnego człowieka, z jego potrzebą tożsamości – podmiotowości. Dla integrującej wielowspólnotowe obywatelstwo perspektywy Cyberpolis (Miasta – Powiatu), tą osią integracji są różne miejsca spotkań w publicznych przestrzeniach.

MODEL ZMIANY INFRASTRUKTURY

Wprowadzając ekonomiczne i polityczne przesłanki zachodzących zmian,  dochodzimy do powiązania trzech koncentrycznych modeli Infrastruktury solidarności w MODEL ZMIANY INFRASTRUKTURY. Wydaje się że zachodzą one nie tylko w Polsce, ale waga poszczególnych składowych zmian instytucji infrastruktury będzie bardzo różna.

Na MODEL ZMIAN składają się trzy modele koncentrycznych opisów polskiej rzeczywistości instytucji zintegrowanych kulturą domu, narodu i spotkań wspólnoty. Kultura domu, Domowa Edukacja Pracy Solidarnej,  wyróżniona została centralnym miejscem w Modelu zmiany. Wydaje się że tak jak kiedyś paideia, powinna ona na powrót zostać istotą Europejskiego humanizmu.

Przedmiotem niniejszych stron internetowych jest rozważanie konkretnych rozwiązań życia publicznego: standardów, urządzeń, regulacji obecnych w każdej  z perspektyw. Zarysy każdego z modeli znajdują się w odpowiednich zakładkach Koncentryczne Modele Infrastruktury.

Opisy właśnie powstają …

AM, 19 marca 2015.