Integrowanie pracy solidarnej (społecznej) wokół inicjatyw ochrony lub rozwoju konkretnej wartości rozpoczyna się od samego zidentyfikowania potrzeby / możliwości. I nie wystarcza tu tylko werbalne ujęcie samej obserwacji, zjawiska. Koniecznym jest głębsze przestawienie przesłanek, systematyczne opisanie diagnozy sytuacji. Ten inicjacyjny etap potencjalnej współpracy wymaga osobistej determinacji konkretnej osoby. Umiejętności merytorycznych, wiarygodności dla przyjęcia odpowiedzialności za jego dalszy bieg, siły i woli podjęcia przewodnictwa.
Formalnym wyrazem tego przewodnictwa w procedurach inicjatyw społecznych zgłaszanych do rywalizacji o finansowanie innowacji poprzez Budżety Obywatelskie, w Krakowie jest pozyskiwanie piętnastu podpisów przez osobę zgłaszającą wniosek do Urzędu Miasta. To nie tylko formalny ale i faktyczny moment przed – się – bierania ryzyka rozwoju przedsiębiorstwa społecznego. Moment oddający zarówno prawdę wiarygodności wcześniejszych relacji pomiędzy społecznikami ale i zobowiązujących dla późniejszej współpracy. Kiedy już wszyscy mieszkańcy, uczestniczący w konkursowym wartościowaniu propozycji, przesądzą o wprowadzeniu nowych/naszych zadań do pracy miejscowej administracji.
Praktyczna potrzeba zachowania utrwalenia doświadczeń z realizowanych w Krakowie edycji Budżetów Obywatelskich, wskazuje na właściwość laboratoryjnego sprawdzenia na tym przykładzie idei Repozytoriów pamięci przedsiębiorczości społecznej.
INFRASTRUKTURA SOLIDARNOŚCI 