Idea główna: Wprowadzenie do obiegu debaty publicznej głównego hasła Roku Papieskiego ustanowionego przez Sejm RP na 2015 rok: „Czuwam – to znaczy także: czuję się odpowiedzialny za to wielkie, wspólne dziedzictwo, któremu na imię Polska. To imię nas wszystkich określa. To imię nas wszystkich zobowiązuje…”
Założenia: Podstawą Papieskiego Programu dla Polski (PPP), formułowanego podczas pielgrzymek do Ojczyzny oraz w nauczaniu kierowanym do Polaków stanowiła pedagogika czuwania i odpowiedzialności. W 1979 roku Jan Paweł II wzywał do wspólnego, solidarnego, a zarazem i samodzielnego wzięcia przez rodaków odpowiedzialności za losy wspólnoty, w którym przyszło im żyć („Bądźcie wierni dziedzictwu, któremu na imię Polska”). W 1983 roku kierował apele do młodzieży na Jasnej Górze („Wymagajcie od siebie, nawet gdyby inni już od was nie wymagali”). W 1987 roku centrum pielgrzymki stanowiło przesłanie solidarności i samopomocy(„Solidarność znaczy jeden z drugim, nigdy jeden przeciwko drugiemu”, „Każdy ma swoje Westerplatte, którego musi bronić, z którego nie może zdezerterować”). Podróże apostolskie z czasów wolnej Polski uczyły nas, że budowa wolnego i demokratycznego państwa osadzonego w strukturach europejskich nie może opierać się na ciągłym i wyniszczającym konflikcie wszystkich ze wszystkimi, lecz winna rozwijać się w duchu wzajemnego szacunku i współpracy, niezależnie od różnic politycznych i światopoglądowych dzielących Polaków.
Papieska Pedagogika wolności to również zachęta do wzięcia odpowiedzialności za bliźniego, idea pracy i współpracy solidarnej, zaczynająca się już w rodzinie, a później kontynuowana w szkołach, na uczelniach i w zakładach pracy. Idea pozwalająca dojrzeć potrzeby naszych bliskich, ale jednocześnie swoista szkoła zasady pomocniczości, podstawy filozofii Unii Europejskiej. Jan Paweł II uczył nas tego, abyśmy zarówno jako wspólnota narodowa umieli skutecznie zapewnić sobie miejsce w rodzinie wolnych i suwerennych narodów europejskich, jak i wolne jednostki potrafili zadbać o kształt społeczeństwa. Zachęcał nas do twórczego, ale nie awanturniczego włączenia się do europejskiej debaty, do czuwania nad przebiegiem wydarzeń i rozumnego zmieniania świata poprzez odczytywanie „znaków czasu”.
Cel: Próba przywrócenia w Polakach ducha zgody, kooperacji i wzajemnego zrozumienia, choćby na przykładzie wspólnoty, jaka panowała w kraju podczas papieskich pielgrzymek i w momencie odchodzenie Jana Pawła Ii w 2005 roku. Próba upowszechnienia świadomości, że nie jesteśmy skazani na wyniszczający konflikt wewnętrzny, a na twórczą współpracę.
Adresaci: Adresatami konferencji mogłyby być środowiska samorządowe z całej Polski. To one, pomimo wpływów „dużej polityki” są najbardziej skazane na wzajemną pomoc i kooperację, w sposób żmudny i często mało efektowny budują codzienne życie nowoczesnej Polski. Warto byłoby do udziału zaprosić takie gminy, w których na co dzień współpracują ze sobą przedstawiciele ugrupowań nie sprawujących władzy na szczeblu centralnym, a współpracujący w lokalnych koalicjach. „Czuwanie”, do którego wzywał Papież-Polak, to także pilne rozglądanie się wokół: śledzenie problemów własnego osiedla i miasta.
Uczestnicy: 100 – 150 polityków samorządowych, naukowców (socjologów, badaczy trendów społecznych), przedstawicieli organizacji obywatelskich (ochotnicze straże pożarne, koła gospodyń, ruchy parafialne, duszpasterze).
Partnerzy: Sejmowa Komisja Kultury Fizycznej, Sportu i Turystki, Urząd Marszałkowski Województwa Małopolskiego, Archidiecezja Krakowska
Partnerzy medialni: TVP Regionalna, lokalne rozgłośnie radiowe
Przewidywany termin i miejsce: Dzień Papieski – październik 2015, Kraków.
Opracował Łukasz Kobeszko, luty 2015.
INFRASTRUKTURA SOLIDARNOŚCI 